O kadar çok şey biriktirdimki avuçlarımda... Yazmam gerek artık. Ama inan yetişemiyorum kendi hayatıma. Geçen hafta gözlerim doldu birden: "Allahım neden bir gün 36 saat değil?" diye :) Öyleyim işte. Bu şikayet değil ama asla. Boş da duramamki ben. Karmakarışık olmayı seviyorum ben. Rengarenk böyle...
Neyse. Sonuç olarak, söz veriyorum. Yazacaklarım avuçlarımdan taşıp çamura karışmadan yazacağım. Zamandan çalabildiğim an yazacağım. Sımsıkı kapattığım avuçlarımı açmaya cesaretim olduğu zaman yazacağım. Bu Gökçe ile değil, diğer Gökçe olduğumda yazacağım. Ay dolunayken ve sokağım sessizken yazacağım.
Ama yazacağım... Gözlerimden akıp gitmeden renklerim, yazacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder