KO - r - KU

Suskunluktan ağrıyor dilim. Sessizlikten kanıyor kulaklarım. Elimdeki şarap dökülüyor karla kaplı rüyalarımın üzerine. Gece, boğuyor tüm renklerimi. Gece, bastırıyor her şeyi. Onca zaman ıslanmayan gözlerimden akmaya başlıyor yaşlar. Çoğalıyorlar, çoğalıyoruz, çoğalıyorum... Gözyaşı olup akıyorum geceye. Biri şemsiyesini açıyor. Kaldırımlarda birikinti oluyorum. Üzerime basıyor küçük, çıplak bir ayak. Kim olduğunu anlayamadan karışıyor karanlığa. Arkasında bıraktığı bir parça ses, bir parça acı, bir parça umut. Arkasında bıraktığı ben... O gece yok oluyor tüm hayal kentim. O gece yok oluyor tüm batıl inançlarım. Çıplak ayaklı çocuğu tekrar görüyorum o an. Bir damla yaş akıyor gözünden. Bir damla daha... Bana katılıyor tüm yaşları, bana karışıyorlar ve güzel bir bahar sabahı beraber buharlaşıyoruz. Havada çiçek kokuları...